Vlissingen, 14 mei 1940
Cafe “ De laatste snik “, bij grenspaal Vlissingen-Koudekerke aan de Gerbrandystraat was door Nederlande militairen ingericht als grenswachtpost, ongeveer 200 meter verwijderd van ons vluchtadres, door mij reeds eerder opgemerkt tijdens onze vlucht van 12 mei 1940.
Het weer was bijzonder mooi tijdens die meidagen. Zoals gewoonlijk ging ik weer naar de soldaten kijken, onbekend met het feit, dat elders in het land met het Nederlandse leger slecht ging en zeker niet kon vermoeden, dat op 17 mei 1940 rond 21.00 uur Duitse soldaten dit punt per fiets zouden passeren.
Wat echter wel in m’n kinderbrein bewust werd was het feit, dat de soldaten zich anders gedroegen dan voorheen.
Op dat moment begreep ik er niets van en enigszins teleurgesteld ben ik terug gegaan naar m’n vluchtadres, waar m’n moeder boterhammen met appelstroop uitdeelde, wat in die meidagen van 1940 zeer vaak als broodbeleg diende.
Tekst en afbeelding : Cees van der Burght – De oorlog die geen einde nam –
Bron : Gemeentearchief Vlissingen
