In de omgeving van het vliegveld stond een van de velen houten barakken, omgeven door een gemetselde muur, ongeveer 50 cm dik en ongeveer 2 m hoog ter behoeven van luchtmachtpersoneel.
Een aantal van deze barakken, waaronder ook diverse stenen gebouwen, dienden voor uiteenlopende functies, zoals bunkers, geschutsopstellingen, keuken, washuis, veldhospitaal, enzovoorts.
Het geheel vormende een aparte militaire leefgemeenschap aan de rand van Vlissingen en werd doorsneden door de Paul Krugerstraat. Civiel verkeer werd toegestaan.
Uit de kantine klonk marsmuziek en de donkere zangstem van Zara Leander, vermengd met de kook- en bakgeuren uit de keuken, zingende, marcherende jonge gemotiveerde soldaten gaven een vertekend beeld van oorlog.
De verschrikkingen, die plaatsvonden op het vliegveld en het havencomplex tijdens luchtaanvallen of elders op militaire of civiele doelen waren voor mij in de beginfase nog vrij onbekend.
Dat veranderde in een snel tempo naarmate de oorlog voortduurde.
tekst en afbeelding : Cees van der Burght – De oorlog die geen einde nam –
bron : Maritiem Digitaal
