Vlissingen 1941,
Een bijzondere ontmoeting in de omgeving van het vliegveld. Op een middag kwam ik haar tegen, en wat zag ze er prachtig uit in haar volmaakt passend uniform, blonde haren en verschillende militaire emblemen, voorzien van het hakenkruis. Glimlachend liep ze mij voorbij. Stomverbaasd en met bewondering bleef ik haar nastaren en dacht : “wat een prachtige soldaat en wat een mooi passend uniform”.
Later zag je steeds meer geüniformeerde dames, die zich uiteraard eleganter bewogen dan hun mannelijke collegae.
Mijn tante, die pensionhoudster was in de Badhuisstraat, tegenover de Havencommandant, verhuurde kamers aan deze dames.
Als ik bij haar op bezoek was zag ik zich weleens. Soms waren ze overhaast vertrokken met achterlating van enkele bezittingen, waaronder een koffergrammofoon met enige platen, die vervolgens door mijn tante aan mij werden geschonken.
Zij lieten zich overigens zeer positief uit over haar vrouwelijke pensiongasten, en hoe kan het ook anders, ik natuurlijk ook!
tekst en afbeelding : Cees van der Burght – De oorlog die geen einde nam –
