Aagtekerke, 1943
Mijn verblijf in Aagtekerke, georganiseerd door de Nederlandse Hervormde Kerkgemeenschap van Vlissingen, vanwege de bombardementen op de stad, was gepland voor enkele maanden, waarin weer onderwijs rustig kon worden gevolgd.
Open een warme zomermiddag in school werd plotseling hevig geschoten ( in Aagtekerke voor de eerste keer tijdens de oorlog ) gevolgd door vliegtuigmotor geronk, een zware dreun, daarna stilte.
Na schooltijd onmiddellijk op verkenning. Op aanwijzingen van enkele dorpsbewoners vond ik al spoedig de wrakstukken van een Brits vliegtuig in een wei aan de Roosjesweg. De brokstukken lagen ver uiteen, zoals de enorme ballonbanden met daaraan vast nog delen van het landingsgestel.
Grote hoeveelheden mitrailleur patronen, door middel van schakels tot banden aan elkaar gekoppeld, soms hangend zoals kerstboomversiering aan de dichte begroeiing aan de slootkant van de wei.
Aan een verbogen en afgescheurd stuk plaatsstaal zat een luikje met aan weerskanten daarvan de opschriften ; Red-Green, in bijhorende tinten geschilderd. Dat waren de eerste Engelse woorden met hun betekenis die ik leerde.
De beide piloten zijn tijdig met hun parachute gesprongen en in krijgsgevangenschap geraakt, volgens het dienstmeisje, dat bij m’n pleegouders werkzaam was. De piloten zagen er leuk uit en waren ongedeerd.
tekst en afbeelding : Cees van der Burght – De oorlog die geen einde nam –
bron : Gemeentearchief Vlissingen
