Een gewone vrijdagmiddag veranderde plotseling in een speciale, toen ik iemand naar mij hoorde vragen met een Vlaamse tongval.
“Wij hebben een leuke brief van u ontvangen en dachten dat we nu toch maar eens contact met u moesten opnemen”, zei de man.
Een aantal weken geleden had ik dit echtpaar een mail gestuurd met de vraag of ik wat mocht vragen over hun woning. Hier heb ik nooit antwoord op gekregen en de man gaf eerlijk toe dat hij niet wist hoe te reageren op deze mail. Maar de brief gaf de doorslag.
“Toen we de foto die bij de brief was bijgevoegd bekeken herkende ik de stenen, die hebben wij ook in de kelder”,” Wilt u eens komen kijken?”
Nou dat wilde ik wel.
“Maar ik wil u wel gelijk zeggen dat ik geen toestemming ga geven om te graven of te breken. Dit hebben ze eerder aan mij gevraagd en dat heb ik toen geweigerd omdat ik het niet kon maken tegenover de andere bewoners”
Gelijk een afspraak gemaakt voor dezelfde avond en een aantal uren later zat ik met een map vol info aan de keukentafel. Na eerst wat uitleg te hebben gegeven over het waarom van mijn verzoek heb ik de geschiedenis van de woning te horen gekregen. Dat heeft veel verduidelijkt voor mij, zeker ook de situatie over de oude zeewering die nog ergens achter een andere woning aanwezig is.
Een rondleiding door de woning gekregen en ook nog de ruimtes mogen zien die 2 lagen onder straatniveau van de Coosje Buskenstraat liggen.
Terug in de woning de bouwtekeningen van het pand ingezien, maar geen verwijzing naar een afgesloten toegang. Wel zeer interessante info verkregen over de bewoners van het pand voor de oorlog. Hierdoor had ik eindelijk antwoord op een aantal vragen gekregen. Vragen die ontstonden na het bekijken van de verslagen uit het archief. Maar niks over een afgesloten toegang….
En zoals het hoort bij een spannende zoektocht ervaar je een toenemende spanning als het moment daar is om de kelder te bekijken waar waarschijnlijk dezelfde stenen zijn gebruikt als de dichtgemetselde toegang tot de gang.
De kelder ligt 1 niveau lager dan de Coosje Buskenstraat , dat is te hoog voor het gangenstelsel. Deze conclusie heeft de bewoner ook al getrokken na het zien van mijn bouwtekeningen van het pand waarop een rioolstelsel staat ingetekend die uitkomt op de gangen onder de boulevard maar waar een opmerking bij staat dat het riool nooit is aangelegd.
“ Dan wil ik je nog wat anders laten zien”, zegt de man enthousiast . En zo dalen we via de trappen in de hal af naar het laagste niveau en wijst de man naar een muur en zegt dat het dan hier achter moet liggen. Dit had ik ook als mogelijkheid in gedachten toen we de eerste keer hier rondkeken.
En zo eindigt de zoektocht naar de voormalige toegangen naar het gangenstelsel, toegangen die allemaal afgesloten zijn. De laatste weken verschillende woningen bekeken die in de buurt van de gangen liggen. Rekening gehouden met afwijkingen in tekeningen en eigen beoordelingsfouten heb ik dus ook meerdere woningen bekeken die in de buurt liggen. Soms leek het net of een gang uitkwam tussen twee woningen in.
Ik had niet verwacht bij de huisbezoeken van de laatste dagen dat ik een deur zou aantreffen die zou leiden naar een gang. Wel had ik gehoopt antwoord te krijgen op openstaande vragen, en ja die heb ik gekregen. Dit maakt voor mij het verhaal over het gangenstelsel gelegen bij de Westbeer redelijk compleet.
Ik weet voldoende en hopelijk zijn er de komende weken positieve ontwikkelingen. Hoe het gaat verlopen heb ik niet in de hand, daar zijn anderen nu mee bezig. Maar ik heb de toezegging gekregen dat ik op de hoogte gehouden zou worden. Ik wacht af….
